تاریخ (قرآن)در آغاز، تاریخ را در معنای جمع آوری اطلاعات یا توصیف هر موضوع به کار می‌بردند... ؛ ولی امروزه این واژه بیشتر درباره دانشی به کار می‌رود که زمینه آن را شناخت امور انسانی مرتبط با گذشته با تجسس انتقادی در باب زمینه کلی زمانی و مکانی آن امور و همچون همبستگیها و پیوندهای ممکن بین رویدادها، تشکیل می‌دهد. ۱ - معنای لغویتاریخ در لغت ، تعریف زمان است. گفته شده: این کلمه، مقلوب تاخیر است و نیز آن را به معنای نهایت و آخر دانسته‌اند. [۱]
کشاف اصطلاحات الفنون و العلوم، ج۱، ص۳۶۵، «التاریخ».
۲ - معنای اصطلاحیدر آغاز، تاریخ را در معنای جمع آوری اطلاعات یا توصیف هر موضوع به کار می‌بردند... ؛ ولی امروزه این واژه بیشتر درباره دانشی به کار می‌رود که زمینه آن را شناخت امور انسانی مرتبط با گذشته با تجسس انتقادی در باب زمینه کلی زمانی و مکانی آن امور و همچون همبستگیها و پیوندهای ممکن بین رویدادها، تشکیل می‌دهد. این دانش، داده‌های واقعی یا آنچه را که به واقع در گذشته رخ داده است، دربرمی گیرد. [۲]
فرهنگ علوم اجتماعی، ص۱۶۱، «تاریخ».
۳ - فلسفه تاریخاز دانشهای مهم مرتبط با آن فلسفه تاریخ است که به معنای علم به تحولات و تطورات جامعه از مرحله‌ای به مرحله دیگر و شناخت قوانین حاکم بر این تطورات و تحولات است و به تعبیری دیگر علم به شدن جامعه‌ها نه بودن آنهاست. [۳]
جامعه و تاریخ، ص۶۰.
۴ - پانویس
۵ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۷، ص۲۸۶، برگرفته از مقاله «تاریخ». رده‌های این صفحه : تاریخ | موضوعات قرآنی
|